İçgüdüsel bir duygu olan sevgiyle birlikte kullanırız genellikle saygıyı; oysa farklıdır birbirinden. Çünkü saygı bir seçimdir sevginin aksine, tercihtir, yol alıştır ,olgunluktur, daha evladır , yapılması zor olandır..
Saygıyla
Her anne baba çocuğunu sevebilir her eş bir diğerini, içgüdüsel bağlar vardır çünkü oysa saygı bu derece genel geçer değildir. Saygı duymak her kişinin harcı değil, er kişinin harcıdır ,zordur çünkü ,karşımızdaki kim olursa olsun fikri zikri makamı mevkii ne olursa olsun sadece insan olarak görerek Onu yargılamadan ötekileştirmeden küçümsemeden kızmadan itip kakmadan iletişim kurabiliyorsak saygıyı içselleştirebilmişizdir.
Aksi takdirde sadece lügatte yerini alan erdemli davranış örneklerinden biri olarak kalır. Oysa saygı duymadan önyargıyla hareket etmek esip savurmak korkutmak ötekileştirmek küçümsemek herkesin sizinle aynı düşüncede olmasını istemek farklıklara tahammül göstermemek daha kolaydır değil mi?
Ben istedim oldu dersiniz olur biter
İşte tam da bu yüzden saygı bilincin ürünüdür, medeniyetin ölçüsüdür, insan olabilmenin insan kalabilmenin yoludur güzeldir saygı sevgiden de üsttür ,kadir kıymet bilmektir, değer vermektir ,ahde vefadır.
Birbirine saygı duyan insanlar iletişim kurabilir birbirini anlayabilir aksi dalkavukluktur yalakalıktır çıkar ilişkisidir iki yüzlülüktür aldatmacadır.
Önce kendimize saygı duymalıyız tabi ki ,aynaya baktığımızda gördüğümüz kişiyle aslında olan aynımı yoksa korkularımız ve koltuklarımız bizi esir mi almış ? dilimizin söylediğini kalbimiz tasdik ediyor mu ? yanlışa yanlış diyebiliyor muyuz korkusuzca ; cevabımız evetse özsaygımız var demektir ne mutlu bize !
Ancak Şimdi başkalarına saygı duyabiliriz, kendine saygısı olmayanın başkalarına saygı duyması düşünülemez çünkü; çocuklarımıza eşimize dostumuza komşumuza emeğe bilime hayvanlara doğaya çevreye kısacası herkese ve her şeye saygı işte asıl mesele hallolduktan sonra mümkündür “Özsaygı” !!!
Belki de o zaman o çok özendiğimiz ,özlediğimiz insanlığa kavuşuruz Yeniden insan olabiliriz. Farklılıklarımızdan tat almayı, önyargısız yaklaşmayı, kadir kıymet bilmeyi, sevgi dolu iletişim yollarını, sahiplenmeden kabullenmeyi, yaşlılara değer vermeyi, hayvanları sevmeyi, korumayı, yoksullara yardım etmeyi, inançlarımıza saygı duymayı önceliklerimiz arasına alırız. İnsan olmanın erdemini yaşayan insanlar oluruz. Kimsenin yaşam hakkını elinden almadan, uyum içinde, birbirimizi yücelten toplumlar oluruz.
Çok mu zor bunları yaşama geçirmek?
Hiç de zor olmamalı.
Yada zor olan güzel olmalı !
Vesselam…