Sema Biçer’in “Yapma” isimli köşe yazısı;
Köşe Yazarımız Sema Biçer’in “Yapma” Başlıklı Yazısı
Hayatımız süregiderken içinde yok olacağımız ne kadar çok şey yapıyoruz.Sonradan, ‘değmezmiş’ diyeceğimiz pek çok durum için kendimizi helak ediyoruz.
Özellikle kendimizin dışında, üstelik de hiç işe yaramadığından emin olduğumuz halde, diğerleri için çırpınışlarımıza ne demeli? Biliriz işe yaramadığını ama bir türlü kendimizi durduramayız değil mi? Onun ruhu bile duymazken, biz kendimizi mahvederiz.
Sonuç; Hiç kimsenin, hiç işine yaramayan bir tükeniş ve kendini yok ediş…
Aşağıdaki şiirim, kendine;
Bu hayat benim mi?
Yaşamımın neresindeyim?
Kimin için yaşıyorum?
Sorularını soran herkese gelsin…
SEN YOKSAN
Dün yolda tesadüfen rastlaştık,
Epeydir görmemişim,
Görünce fark ettim.
Sen de üç zaman, ben diyeyim beş zaman…
Çok üzgünüm ama,
Değişmişsin,
Nerdeyse tanıyamayacaktım,
O kadar yabancı geldin.
Zaman teker teker geçerken,
Sen, beşer – onar geçmişsin.
Yorgun, bitkin görünüyordun,
Her şeyden vazgeçmişsin.
En çok da kendinden,
Senden geçmişsin…
Çok mutsuz görünüyorsun dedim,
Çok mutsuz mu görünüyorum? Dedin,
Acıyla güldün.
Sadece o kadar mı görünüyorum?
O zaman,
Hiçbir şey görünmüyorum dedin,
Ve ekledin;
Kalbim ağrıyor,
İçim acıyor,
Gönlüm sızlıyor,
Yüreğim yanıyor,
Aklım ağlıyor!
Damarlarımdaki çığlıklarımla,
Sus pusum,
Çırpınışlarımda kayıbım.
Çıkışlarımı kaybettim,
Kayboldum hayatımda,
Adeta
Yok oldum,
Kendimden geçtim,
Kendimden gittim.
…
Bir kişi, kendinden gitmeye görsün,
Bir daha kimseye gidemiyor!
Gidemez…
İnsanın, kendisiyle, yabancılaşacak kadar kendinden uzak kalması çok acı tabi…
Sana, bana, bize sesleniyorum;
Lütfen kendini bu kadar adama.
Yaşamında, kendini unutacak kadar, parçalanma.
Fark et;
‘Sen yoksan, kimse yok!’
Ege’de İzmir Haber